Ο χρόνιος πόνος αναφέρεται ως η κύρια αιτία αναπηρίας παγκοσμίως και σχετίζεται με υψηλό κόστος υγειονομικής περίθαλψης. Η αδυναμία συσχέτισης της έκτασης της βλάβης των ιστών και του μεγέθους του πόνου, της αναπηρίας και των σχετικών συμπτωμάτων αντιπροσωπεύει μια διαγνωστική πρόκληση για τους ειδικούς στον τομέα της υγείας. Ο χρόνιος πόνος προσβάλει περισσότερο από το 30% των ανθρώπων παγκοσμίως σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, και ασκεί τεράστια προσωπική και οικονομική επιβάρυνση. Σε αντίθεση με τον οξύ πόνο, ο οποίος θεωρείται κυρίως μέρος μιας συμπτωματολογίας, ο χρόνιος πόνος μπορεί καλύτερα να θεωρηθεί ως ασθένεια.

Η πρόσφατη βιβλιογραφία καταρρίπτει μια κοινή παρανόηση του χρόνιου πόνου ως ένδειξη συνεχούς τραυματισμού, που απαιτεί αναστολή κάθε δραστηριότητας. Αντιθέτως, ο χρόνιος πόνος θεωρείται το αποτέλεσμα μιας μη φυσιολογικής νευρικής επικοινωνίας (signalling), με βιολογικές, κοινωνικές και ψυχολογικές διαστάσεις που απαιτούν μια πολυθεματική θεραπευτική αντιμετώπιση. Δεδομένης της πολυπλοκότητας του χρόνιου πόνου, οι θεραπευτικές προσεγγίσεις που βασίζονται αποκλειστικά στην φαρμακευτική αγωγή συνήθως αποτυγχάνουν. Αντιθέτως, η διαεπιστημονική προσέγγιση, μέσω της φυσιοθεραπείας και της ψυχολογίας διαφαίνεται ως μια προσιτή και πολλά υποσχόμενη θεραπευτική λύση.

Στο συγκεκριμένο workshop θα αναφερθούμε εκτενώς στον χρόνιο πόνο, τις νεότερες ταξινομήσεις, και θεραπευτικές κατευθύνσεις. Άλλωστε, η βασική εισηγήτρια, η κα. Καπρέλη Ελένη, PhD, διαθέτει εκτενές βιογραφικό και ερευνητικό ενδιαφέρον στους μηχανισμούς ανάπτυξης δυσλειτουργίας σε ασθενείς με χρόνιες νευρομυοσκελετικές διαταραχές, άρα θεωρείται μια απίστευτα μοναδική ευκαιρία για ένα update γύρω από τον χρόνιο πόνο, την αντιμετώπισή του καθώς και πολλά περισσότερα….